hürriyet

16 Nisan 2014 Çarşamba

Tanrı'nın Unutulan Çocukları

Kitabı bitireli çok oldu ama yorum yapmak için fırsat bulamadım. Kitap çabucak bitti.  Çünkü akıcı bir kurgusu ve anlaşılır bir dili var. Genel itibariyle beğendim.  Yalnız sonunu daha karmaşık olmalıydı diye düşünüyorum. sonu basit geldi bana. Bir yandan çocukluktan gençliğe geçiş heyecanları, bir yandan yaşadığı toplumdan dışlanmış bir çocuk, bir yandan düşman ülkede yaşamak zorunda kalan Vietnamlı bir ailenin yaşamı ve çocuklarının var olma mücadelesi, bir yandan masum bir aşk hikayesi ve bir yanda faili meçhul bir ceset... Tüm bunlar ailelerin yaptığı akıl almaz hatalarla birleşince kitap bir çırpıda okunuyor. Tavsiye ediyorum. Kitabın başında yer alan "Mükemmel bir yetişkinliğe geçiş romanı... Her yaştan insanı etkileyecek kadar büyüleyici." (Markus Zusak) yorumuna katılıyorum. Kitaptan birkaç cümle:
"Korkum dökülmüş reçel gibi yayıldı. Bir an için onu rahatça izlerken bir an sonra aniden vücuduma voltlarca elektrik verilmiş gibi yataktan fırlayıverdim.
"İnsanlar sadece etraflarında gördüklerine alışkınlar ve oradan devamını uyduruyorlar... Asıl sorun doğrusunu bildiğin halde inanmaya devam etmek."


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder